Wszyscy zapewne znają pana Richardsa, gitarzystę zespołu The Rolling Stones. Zamieściłem kilka słów na temat solowego projektu z przełomu lat 80 i 90 tej arcyważnej dla muzyki rockowej postaci.
Winosi, końcówka lat 80
The X Pensive Winos jest zespołem który Keith stworzył wraz z perkusistą Stevem Jordanem w 1988 roku. Niejako w odpowiedzi na solowe płyty Micka Jaggera, ale tak naprawdę nosił się z tym pomysłem już od 1986 roku, od wydania przez Stonesów raczej słabej płyty Dirty Work. Wspólnie ze wspomnianym Jordanem dobrali resztę składu, którego Richards został niekwestionowanym liderem (spełniał podwójną rolę: gitarzysty, oraz pierwszego wokalisty). Skład ten okazał się niezwykle wszechstronny, ponieważ większość muzyków potrafiła śpiewać i grać na więcej niż jednym instrumencie, oraz przebierać w różnorodnych stylach muzycznych. Drugim gitarzystą został Waddy Wachtel a basistą Charlie Drayton. Grupę wspomagali także: stary znajomy Keitha, saksofonista Bobby Keys, oraz czarnoskóra wokalistka Sarah Dash. Zespół dorobił się dwóch płyt studyjnych. Ich tytuły to Talk is Cheap z 1988 roku, oraz Main Offender z 1992 roku.
Obie płyty zawierają dużo fajnej i dość niejednorodnej muzyki. Już na debiucie mamy Stonesowskie kompozycje w rodzaju: Take it So Hard czy How I Wish. Są utwory oparte na typowo rock&rollowym standardzie jak Whip it Up, funkowe klimaty w stylu Big Enough, czy w końcu ballady w rodzaju Locked Away i Make no Mistake. Na kolejnej płycie zespół wprowadza też elementy muzyki reagge, choćby w Words of Wonder, nie rezygnując przy tym z zamieszczenia jak poprzednio miłej dla ucha ballady jaką według mnie jest Hate it When You Leave.
The X Pensive Winos okazali się, przynajmniej w moim mniemaniu świetną grupą koncertową. Grali co chcieli, jak chcieli, bez jakichś konkretnych, utartych schematów. Co najmniej trzy wydawnictwa DVD dokumentują nam te świetne trasy koncertowe, są to: Live at Hollywood Palladium 1988, Live and Wicked 1992 i Live in Boston 1993. Prócz kawałków z dwóch studyjnych albumów, Winosi grali na koncertach oczywiście kilka numerów ze stajni The Rolling Stones(Too Rude, Connection, Before They Make Me Run, Happy) Co ciekawe Keith starał się unikać z Winosami grania superhitów Stonesów w rodzaju Satisfaction czy Angie - i chwała mu za to.
Keith na koncercie z Winosami w 1993 roku, oraz wydawnictwo DVD live at Palladium 1988
Na marginesie wspomnę, że o grupie krążą liczne opowieści na temat rozpasania i dekadencji jego członków podczas tras koncertowych. Sam Keith w swojej biografii Life nie omieszkał wspomnieć iż w mniejszych sklepach w okolicach miejscowości gdzie pojawiali się Winosi, bardzo często kończył się zapas Jacka Danielsa. Podobno spożycie tego trunku w pewnym momencie wzrosło tak drastycznie iż sam lider musiał interweniować z ograniczeniami(co wydaje mi się jednak wielce nieprawdopodobne) Richards z nostalgią wspomina ten okres i jest bardzo zadowolony z wydanych z Winosami płyt studyjnych. X Pensive zostaje rozwiązany około 1993 roku, a Keith z Mickiem już rozpoczynają pracę nad albumem Stonesów Voodoo Lounge i przygotowaniami do kolejnej wielkiej trasy...
Winosi, końcówka lat 80
The X Pensive Winos jest zespołem który Keith stworzył wraz z perkusistą Stevem Jordanem w 1988 roku. Niejako w odpowiedzi na solowe płyty Micka Jaggera, ale tak naprawdę nosił się z tym pomysłem już od 1986 roku, od wydania przez Stonesów raczej słabej płyty Dirty Work. Wspólnie ze wspomnianym Jordanem dobrali resztę składu, którego Richards został niekwestionowanym liderem (spełniał podwójną rolę: gitarzysty, oraz pierwszego wokalisty). Skład ten okazał się niezwykle wszechstronny, ponieważ większość muzyków potrafiła śpiewać i grać na więcej niż jednym instrumencie, oraz przebierać w różnorodnych stylach muzycznych. Drugim gitarzystą został Waddy Wachtel a basistą Charlie Drayton. Grupę wspomagali także: stary znajomy Keitha, saksofonista Bobby Keys, oraz czarnoskóra wokalistka Sarah Dash. Zespół dorobił się dwóch płyt studyjnych. Ich tytuły to Talk is Cheap z 1988 roku, oraz Main Offender z 1992 roku.
Obie płyty zawierają dużo fajnej i dość niejednorodnej muzyki. Już na debiucie mamy Stonesowskie kompozycje w rodzaju: Take it So Hard czy How I Wish. Są utwory oparte na typowo rock&rollowym standardzie jak Whip it Up, funkowe klimaty w stylu Big Enough, czy w końcu ballady w rodzaju Locked Away i Make no Mistake. Na kolejnej płycie zespół wprowadza też elementy muzyki reagge, choćby w Words of Wonder, nie rezygnując przy tym z zamieszczenia jak poprzednio miłej dla ucha ballady jaką według mnie jest Hate it When You Leave.
The X Pensive Winos okazali się, przynajmniej w moim mniemaniu świetną grupą koncertową. Grali co chcieli, jak chcieli, bez jakichś konkretnych, utartych schematów. Co najmniej trzy wydawnictwa DVD dokumentują nam te świetne trasy koncertowe, są to: Live at Hollywood Palladium 1988, Live and Wicked 1992 i Live in Boston 1993. Prócz kawałków z dwóch studyjnych albumów, Winosi grali na koncertach oczywiście kilka numerów ze stajni The Rolling Stones(Too Rude, Connection, Before They Make Me Run, Happy) Co ciekawe Keith starał się unikać z Winosami grania superhitów Stonesów w rodzaju Satisfaction czy Angie - i chwała mu za to.
Keith na koncercie z Winosami w 1993 roku, oraz wydawnictwo DVD live at Palladium 1988
Na marginesie wspomnę, że o grupie krążą liczne opowieści na temat rozpasania i dekadencji jego członków podczas tras koncertowych. Sam Keith w swojej biografii Life nie omieszkał wspomnieć iż w mniejszych sklepach w okolicach miejscowości gdzie pojawiali się Winosi, bardzo często kończył się zapas Jacka Danielsa. Podobno spożycie tego trunku w pewnym momencie wzrosło tak drastycznie iż sam lider musiał interweniować z ograniczeniami(co wydaje mi się jednak wielce nieprawdopodobne) Richards z nostalgią wspomina ten okres i jest bardzo zadowolony z wydanych z Winosami płyt studyjnych. X Pensive zostaje rozwiązany około 1993 roku, a Keith z Mickiem już rozpoczynają pracę nad albumem Stonesów Voodoo Lounge i przygotowaniami do kolejnej wielkiej trasy...
DYSKOGRAFIA
Albumy studyjne i live z moją oceną:
Albumy studyjne i live z moją oceną:
1988 - Talk is Cheap 8/10
1988 - Live at Hollywood Palladium 8/10
1992 - Main Offender 7/10
1993 - Live in Boston 8/10
1993 - Live in Boston 8/10
Halo policja proszę przyjechać tu na stronę , znalazłem ćpuna :DDDDDD
OdpowiedzUsuń