Zespół założony w 1975 roku przez gitarzystę
Deep Purple Ritchiego Blackmore'a. Rick nosił się już z zamiarem
stworzenia własnego projektu muzycznego w zasadzie od 1973 roku. Na
płytach Purpli takich jak Who Do We Think We Are(1973) czy Stormbringer(1974)
widać jego stopniowe ,,wycofywanie się”. Podobno już w tym okresie
Blackmore przynosił do studia pomysły, po czym gdy pozostałym muzykom
się spodobały twierdził, że zostaną wykorzystane na jego solowe płyty.
Podczas sesji nagraniowej do Stormbringera Ritchie
już wiedział, że to ostatni album Purpli na którym zagra(nie mógł
oczywiście wiedzieć że Purple w przyszłości się reaktywują). Pozostała
mu kwestia skompletowania jego własnego zespołu. Natychmiast uderzył do
Pana Rooniego Jamesa Dio, lidera zespołu Elf,
który bardzo często supportował występy Deep Purple w początkach lat 70.
Dio obiecał, że zasili szeregi nowej formacji Ritchiego ale postawił
warunek: bierze ze sobą swoich przyjaciół Garyego Driscolla i Micky Lee
Soule’a (dwóch członków Elf)
Okres z Rooniem Jamesem Dio na wokalu to lata 1975- 1979. Zaowocował on wydaniem trzech albumów studyjnych: Ritchie Blackmore’s Rainbow(1975), Rising(1976), Long Live Rock&Roll(1978) i przynajmniej dwóch wydawnictw koncertowych: On Stage(1976) i Live in Munich(1977). W okresie tych kilku lat przez zespół przewinęło się kilku świetnych muzyków, między innymi perkusista Cozy Powell. Rok 1979 przynosi zmianę wokalisty.(Dio przechodzi w tym czasie do Black Sabbath by rok później nagrać z nimi płytę Heaven and Hell) Ostatecznie do Rainbow zostaje przyjęty Graham Bonet z którym powstaje tylko jedna, słabo oceniona przez samego Ritchiego płyta: Down to Earth. Nie zadowolony lider szykuje kolejną zmianę personalną na miejscu wokalisty. Przyjęty zostaje Joe Lynn Turner, który w sporej mierze wpłynie na zmianę wizerunku zespołu.
Zespół z okresu z Dio
Okres z Joe Lyn Turnerem obejmuje lata 1981-1984, a więc pozostaje on wokalistą Rainbow do jego pierwszego rozwiązania. Przynosi trzy płyty: Difficult to Cure(1981), Straight Between the Eyes(1982), Bent Out of Shape(1983) wydawane rok rocznie. Brzmienie grupy zmienia się w tym czasie diametralnie zmierzając mocno w stronę pop rocka. Nawet wsparcie Rogera Glovera starego znajomego z DP, który podgrywał na basie nie pomaga w jego poprawie. Po trasach koncertowych w Japonii Rick rozwiązuje Rainbow na potrzeby reaktywacji Deep Purple.
Ritchie podczas koncertu Rainbow około 1984 roku
Kolejna i jak dotąd ostatnia reaktywacja Rainbow miała miejsce w 1994 roku. Ritchie całkiem odmienił skład( Doggie White – wokal, Greg Smith – bass, Paul Morris – key,) Tym sposobem w 1995 roku powstał kolejny, raczej przeciętny album: Strangers in Us All. W roku następnym Ritchie tworzy swój kolejny, odmienny już projekt: Blackmore’s Night który funkcjonuje po dzień dzisiejszy.
Okres z Rooniem Jamesem Dio na wokalu to lata 1975- 1979. Zaowocował on wydaniem trzech albumów studyjnych: Ritchie Blackmore’s Rainbow(1975), Rising(1976), Long Live Rock&Roll(1978) i przynajmniej dwóch wydawnictw koncertowych: On Stage(1976) i Live in Munich(1977). W okresie tych kilku lat przez zespół przewinęło się kilku świetnych muzyków, między innymi perkusista Cozy Powell. Rok 1979 przynosi zmianę wokalisty.(Dio przechodzi w tym czasie do Black Sabbath by rok później nagrać z nimi płytę Heaven and Hell) Ostatecznie do Rainbow zostaje przyjęty Graham Bonet z którym powstaje tylko jedna, słabo oceniona przez samego Ritchiego płyta: Down to Earth. Nie zadowolony lider szykuje kolejną zmianę personalną na miejscu wokalisty. Przyjęty zostaje Joe Lynn Turner, który w sporej mierze wpłynie na zmianę wizerunku zespołu.
Zespół z okresu z Dio
Okres z Joe Lyn Turnerem obejmuje lata 1981-1984, a więc pozostaje on wokalistą Rainbow do jego pierwszego rozwiązania. Przynosi trzy płyty: Difficult to Cure(1981), Straight Between the Eyes(1982), Bent Out of Shape(1983) wydawane rok rocznie. Brzmienie grupy zmienia się w tym czasie diametralnie zmierzając mocno w stronę pop rocka. Nawet wsparcie Rogera Glovera starego znajomego z DP, który podgrywał na basie nie pomaga w jego poprawie. Po trasach koncertowych w Japonii Rick rozwiązuje Rainbow na potrzeby reaktywacji Deep Purple.
Ritchie podczas koncertu Rainbow około 1984 roku
Kolejna i jak dotąd ostatnia reaktywacja Rainbow miała miejsce w 1994 roku. Ritchie całkiem odmienił skład( Doggie White – wokal, Greg Smith – bass, Paul Morris – key,) Tym sposobem w 1995 roku powstał kolejny, raczej przeciętny album: Strangers in Us All. W roku następnym Ritchie tworzy swój kolejny, odmienny już projekt: Blackmore’s Night który funkcjonuje po dzień dzisiejszy.
DYSKOGRAFIA
Albumy studyjne i live z moją oceną:
Albumy studyjne i live z moją oceną:
1975 - Ritchie Blackomre's Rainbow 9/10
1976 - Rising 10/10
1976 - Live On Stage 6/10 (słaba jakość dźwięku)
1977 - Live Munich 8/10 (najlepsza koncertówka z Dio)
1978 - Long Live Rock n Roll 8/10
1979 - Down to Earth 4/10
1981 - Difficult to Cure 6/10
1982 - Straight Between the eyes 5/10
1983 - Bent Out of Shape 5/10
1995 - Stranger in Us All 5/10
0 komentarze:
Prześlij komentarz